Nie wytrzymuję długo w związku.
Chcę być z mężczyzną, ale po jakimś czasie
nienawidzę go.
Drwię.
W sumie świetnie radzę sobie sama, ale czasami….
chce mi się wyć jak małej dziewczynce.
Tracę siły. To nie działa.
Dlaczego to sobie robię?
___________________________
Bo boisz się mężczyzny.
Bo boisz się, że o Ciebie nie zadba,
nie zaopiekuje się Tobą, dziećmi.
Bo boisz się, że Cię skrzywdzi.
To właśnie dlatego postanowiłaś sobie wewnętrznie,
że będziesz sama.
Nawet …. jeśli jesteś już w związku.
Co trzyma Cię przy takim pomyśle?
Co powoduje, że tak się zachowujesz?
Czy to Twoje?
A może matki, babki, prababki….,
która musiała wszystko sama?
Bo chłopa nie było.
Bo zostawił.
Bo poszedł na wojnę i nie wrócił.
Bo zmarł wcześnie.
Nie zaopiekował się,
Nie obronił przed oprawcą,
Albo sam nim był.
I to było dla tej kobiety ciężkie.
A Ty jednoczysz się z nią w duszy,
w sercu.
I w lojalności rodu, z miłości do tej kobiety
bierzesz jej los na siebie
mówiąc mężczyźnie
NIE!
Kobiety często patrzą na mężczyzn nie swoimi oczami,
ale oczami matki, babki, prababki……
Nie udźwigniesz tego ciężaru.
Zostaw go tej, do której on należy.
I idź do mężczyzny.
